W dn. 12.12.1981 r. Rada Państwa PRL wydała dekret z mocą ustawy „o stanie wojennym” oraz działając na jego podstawie podjęła uchwałę „ w sprawie wprowadzenia stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa”. Powołano Wojskową Radę Ocalenia Narodowego, zwaną powszechnie „ wroną”, na czele której stanął sowiecki gen.  w polskim mundurze Wojciech Jaruzelski, pełniący funkcję I Sekretarza KC PZPR, Prezesa Rady Ministrów oraz Ministra Obrony Narodowej. W świetle obowiązującej ówcześnie komunistycznej Konstytucji wprowadzenie stanu wojennego było nielegalne, bowiem Rada Państwa mogła wydawać dekrety z mocą ustawy wyłącznie pomiędzy sesjami Sejmu, a tymczasem w dn. 12.12.1981 r. trwały właśnie obrady Sejmu. Poza tym Rada Państwa pogwałciła zasadę, że prawo nie działa wstecz. Dekret został ogłoszony w Dzienniku Ustaw z datą 14.12.1981 r., dostępnym dopiero od dn. 18.12.1981 r. Na jego podstawie podjęto uchwałę o wprowadzeniu stanu wojennego już w dn. 12.12.1981 r. i rozpoczęto stosowanie represji  w nocy z 12 na 13.12.1981 r. Zarządzanie państwem przejęło faktycznie grono najbliższych współpracowników Jaruzelskiego, tzw. „ dyrektoriat”, funkcjonujący w ramach „ wrony”. W zakresie władzy wykonawczej duże kompetencje uzyskał Sekretariat Komitetu Obrony Kraju. Jednakże ostateczny głos we wszystkich decyzjach, w tym o zasięgu represji należał jednak zawsze do Wojciecha Jaruzelskiego.

W ramach akcji „ Jodła” zostali internowani najaktywniejsi działacze „ Solidarności”, w liczbie ponad 10 tys., a w ramach akcji „ Klon” zastraszano wielokrotnie więcej osób, grożąc im sankcjami za kontynuowanie działalności politycznej.

         Dn. 16.12.1981 r. w kopalniach „ Manifest Lipcowy” i „ Wujek” pluton specjalny ZOMO, użył przeciwko strajkującym górnikom broni palnej. W trakcie kilkugodzinnych walk w kopalni „ Wujek” zabito 9 osób, 49 osób poniosło zranienia, w tym 23 osoby miały rany postrzałowe.

         Wciąż nieznana jest dokładna liczba ofiar śmiertelnych stanu wojennego. Do dziś uaktualniane listy ofiar podają dane przekraczające 100 osób. IPN podaje liczbę 34 osób, które zmarły podczas pacyfikacji strajków lub w wyniku pobicia, 3 nazwiska osób, co do których istnieje podejrzenie zabójstwa dokonanego przez funkcjonariuszy służb oraz 5 osób, które zginęły jako ofiary mordów skrytobójczych.

         W ciągu pierwszej nocy stanu wojennego, w ramach akcji „ Jodła” internowano ok. 3 tys. osób.

W Puławach w nocy z 12 na 13.12.1981 r. internowano 8 osób. Byli to :

         -Apoloniusz Berbeć, pracownik IUNG, członek redakcji Biuletynu Informacyjnego „ Solidarność Ziemi Puławskiej”,

         -Zdzisław Kudyk, pracownik ZA Puławy, przewodniczący KZ NSZZ „ Solidarność” w ZA,

         -Krzysztof Małagocki, pracownik LZF w Kurowie, członek redakcji Biuletynu Informacyjnego „ Solidarność Ziemi Puławskiej”,

         -Bogdan Masiak, pracownik ZA Puławy, były przewodniczący MKZ Ziemia Puławska, członek Zarządu Regionu Środkowo – Wschodniego w Lubline,

         -Krystyna Murat, pracownik ZA Puławy, członek KZ NSZZ „ Solidarność” w ZA i Zarządu Regionu Środkowo – Wschodniego NSZZ „ Solidarność” w Lublinie,

         -Ireneusz Ostrokólski, pracownik IUNG, wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „ Solidarność” w IUNG, współzałożyciel i członek redakcji Biuletynu Informacyjnego „ Solidarność Ziemi Puławskiej”, a następnie Informatora KZ NSZZ „ Solidarność” w IUNG, „ Przeszłość – Przyszłości”,

         -Teofil Parfianowicz, pracownik ZA Puławy, współzałożyciel i członek KZ NSZZ „ Solidarność” w ZA,

         -Jan Skrzyniarz, pracownik ZA Puławy, delegat na I Walne Zebranie Delegatów NSZZ „ Solidarność” w Gdańsku.   

         Sejm RP I kadencji w uchwale przyjętej w lutym 1992 r. stwierdził, że stan wojenny wprowadzony został nielegalnie, potwierdził to Trybunał Konstytucyjny dopiero w dn. 16.03.2011 r. Przeciwko twórcom stanu wojennego do dnia dzisiejszego toczą się procesy karne. Dotąd poza zmarłym Czesławem Kiszczakiem, szefem ówczesnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych nie uznano nikogo winnym. Linia obrony zmarłego Wojciecha Jaruzelskiego przyjęła kierunek, że wprowadzając  stan wojenny, ocalił on Polskę przed inwazją ZSRR, tymczasem dokumenty znajdujące się w zasobach IPN temu przeczą. Świadczy o tym również notatka gen. Anoszkina, adiutanta sowieckiego marsz. Kulikowa, który zrelacjonował  rozmowę, jaką przeprowadził Jaruzelski  w nocy z 8 na 9.12.1981 r. z Kulikowem, podczas której Kulikow, jako główny dowódca wojsk Układu Warszawskiego, odmówił interwencji sowieckiej  na jej zażądanie przez Jaruzelskiego.

         Rolę Wojciecha Jaruzelskiego, jako patrioty sowieckiego docenił sam były Premier i Minister Spraw Zagranicznych ZSRR, Wiaczesław Mołotow,

który w swoich pamiętnikach wyraził opinię „… Jaruzelski nas wyręczył”. Natomiast przywódca ZSRR Konstantin Czernienko w Moskwie w 1984 r. odznaczył Jaruzelskiego najwyższym sowieckim odznaczeniem, platynowo – złotym orderem Lenina za wprowadzenie stanu wojennego w Polsce.

         W Puławach obchody kolejnych rocznic wprowadzenia stanu wojennego przez juntę Jaruzelskiego,  mają miejsce przed bramą nr 1 Zakładów Azotowych, gdzie pracownicy ZA rozpoczęli strajk, spacyfikowany przez oddziały wojska i ZOMO dn. 19.12.1981 r. oraz wcześniej przed stojącym do dn. 20.03.2018 r. pomnikiem, symbolem okupacji sowieckiej, zwanym potocznie przez mieszkańców Puław „ Bolkiem i Lolkiem”, a także przed figurą Błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki, Patrona NSZZ „ Solidarność”.

         Organizatorzy zapraszają na Mszę Św. w intencji ofiar stanu wojennego oraz zmarłych członków NSZZ „Solidarność”, w tym Puławskiego Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w stanie wojennym w Kościele pw. Św. Brata Alberta dn. 13.12.2020 r. o godz. 12.

                                                                                                                                                        Tomasz Kraszewski